Yönetmen Zeki Demirkubuz, Müze Gazhane’de ziyarete açılan birinci ferdî fotoğraf standı “Hayat”ı anlattı. Standın küratörlüğünü de üstlenen Nurhak Kaya’nın moderatörlüğünü yaptığı söyleşiye çok sayıda sanatsever katıldı.
Demirkubuz, uzun bir müddet birtakım şeylerden uzaklaşarak vakit geçirdiğini söyledi. Demirkubuz, fotoğrafçılığa da bu süreçte tartı verdiğini belirterek, “Fotoğraf işlerini aslında vakitle aramdaki alakayı düzeltmek için yaptım. Standın ismi birinci evvel ‘Terapi’ olacaktı, sonra değişti. Yani fotoğrafa emek harcamaya başlamamın temel sebebi sigarayı bırakmak oldu diyebilirim. Yalnızlık, insanı kendinin en düzgün dostu yapıyor” dedi.
‘ÇOCUKLUĞUMDA HİÇ BÜYÜK TALEPLERİM OLMADI’
Anadolu Ajansı’nın aktardığına nazaran, insanın iradesi çekilip alındığında geriye bir şey kalmadığını söyleyen Demirkubuz, şu sözleri kullandı:
“Özgürlüğümüzü terk ettiğimiz, irademize sahip çıkmadığımız vakit neler olacağı ortada. Yani konutta büyük hayaller kurup, sonraki gün sokağa çıktığında onun gerekleriyle yaşamak zorunda kalmak bazen insanları inanılmaz kırıyor. Çocukluğumda, nasıl oldu ben de bilmiyorum lakin hiç büyük taleplerim olmadı. Daima bu türlü biri olmakla çizdim ödevimi. Yani arkadaşlarım meslek sahibi olmaya çalışırken, eğitimlerini tamamlamaya çalışırken ben hapishaneye düştüm, çıktım. Herkes evlenirken ben yalnız biri olmak, hayatla cebelleşmek durumunda kaldım. Aslında ben de isterdim; bu türlü kolejlerde okumayı, Allah’ın bize diğer bir yüzünü göstermesini, öbür bir yazgım olmasını lakin bu türlü oldu. Yalnızca şunu yaptım; buna isyan etmedim aslında. Bununla barışmaya çalıştım. O imrendiğim memnun insanlara dönüşeceğimi umarak büyümeme karşın olmadı. Vakit inanılmaz süratli geçiyor. Zati bu 8 yılda en çok düşündüğüm şeylerden birisi de vakit oldu. Yani inanın 60 yaşında olduğuma inanamıyorum. Bütün bunlar o denli olunca, nasıl pek çok insanın kimlikleri, meslekleri, öteki varoluşları üstlerine kalıyorsa benim de bu anlattığım şeyler üstüme kaldı. Bugüne kadar bu türlü geldik bundan sonra da artık bu türlü ölürüz diye düşünüyorum.”
‘FİLMİN BİRİNCİ İSMİ ‘HİCRAN’DI’
Demirkubuz, söyleşinin ortasında son sineması “Hayat”tan sahnelerin yer aldığı bir tanıtım sineması gösterdi. Gösterimin akabinde sinemaya ait de konuşan direktör, sinemasının isminin nereden geldiğini anlattı.
Demirkubuz, “Hayat, en argümanlı, sert, doğuşçu yahut mücadeleci insanı bile hizaya getiren bir histir. Bunu kazıdığınız vakit altında mevt duygusu çıkar. Ne yaparsak yapalım, görmezden gelirsek gelelim, en büyük soru her vakit oraya geliyor. Bizim toplumumuzda bu farkındalığı anlatan söz ‘hayat işte’ formundadır. Aslında sinemanın birinci ismi ‘Hicran’dı; 16-18 yaşlarında hasretleri, hayalleri olan bir kızın kendisine dayatılanı sezgileriyle kabul etmediği ve o hasretlerin peşinde giderek az evvel anlattığım hayatın duvarlarına çarpıp sonunda nasıl hizaya getirildiğinin, nasıl sıradanlaştırıldığının öyküsüydü. Ancak ben en bariz, kolay hususları bile anlatmaya çalışırken; bir de bakmışım beni o cümleye başlatan her şeyi unutmuşum, birtakım detayları çok sevmişim ve onların içinde kaybolup gitmişim” dedi.
‘FİLM, NURİ BİLGE CEYLAN’INKİNDEN UZUN OLACAKTI’
Sinemaya orta verdiği 8 yılda her şeyi unuttuğunu belirten Demirkubuz, “Zorlandım açıkçası, yani kendime notlar diye bir belgem var; ‘Salaklık etme orta bir bak’ diye yazmışım o denli. Bakmıyorum bu yüzden de birebir yanlışları tekrar tekrar yapıyorum. Bu sinema de o denli oldu maalesef, evvel 4 saatlik bir sinema çıktı. Duyduğuma nazaran Nuri Bilge Ceylan’ınkinden uzun olacaktı lakin sonra ‘Dur ya, artık ondan daha uzun sinema yapacaksın diye sineması berbat etme’ dedim. Neyse 3 saat 15 dakikaya indi” sözlerini kullandı.
Yaklaşık 14 yıl evvel başladığı fotoğrafçılığa başta Türkiye olmak üzere Japonya, Meksika, Amerika ve birçok ülkede yaptığı çekimlerle devam eden Demirkubuz’un 2009’dan bu yana çektiği 78 fotoğraf stantta görülebilecek. “Hayat” standı, 9 Eylül’e kadar ziyarete açık olacak. (KÜLTÜR SANAT SERVİSİ)